Logosensoryka

INTEGRACJA SENSORYCZNA ORAZ RUCH ROZWIJAJĄCY

ĆWICZENIA DO WYKONANIA W WARUNKACH DOMOWYCH


„Najlepszym przyrządem jest własne ciało” ~ W. Sherborne

…proponuję ćwiczenia, do których wykonania nie potrzebujemy specjalistycznych przyrządów.

Dodatkowo, włączenie się rodzica/opiekuna w poniższe aktywność wzmocni motywację dziecka oraz wpłynie na budowanie pozytywnych relacji.


Przykłady ćwiczeń:

  1. Na podłodze kładziemy sznur, a następnie próbujemy, najlepiej boso lub w skarpetkach chodzić po leżącym sznurze, można również chodzić do tyłu, bokiem.
  2. Rodzic/opiekun i dziecko siedzą plecami do siebie, pchając plecami na plecy jednocześnie wstają, przysiadają, wstają…
  3. Chodzenie po „ósemce” wyklejonej taśmą malarską (lub inną) na podłodze i przenoszenie piłeczki pingpongowej na trzymanej w dłoni łyżeczce.
  4. W leżeniu na plecach przenoszenie trzymanej między nogami piłki, woreczka lub maskotki za głowę.
  5. Dziecko leży na plecach lub brzuchu, przywiera do podłogi, rodzic/opiekun próbuje odkleić dziecko i przewrócić na brzuch lub na wznak (dziecko stawia opór).
  6. Dziecko i rodzic/opiekun leżą na brzuchach, głowa przy głowie, trzymając się za ręce – wspólnie się turlają, do przodu i do tyłu.
  7. Dziecko i rodzic/opiekun stoją trzymając się za ręce – dziecko robi przysiad, rodzic/opiekun ciągnie dziecko do góry i tak powtarzamy kilka razy.
  8. Dziecko leży na plecach lub na brzuchu – rodzic/opiekun ciągnie dziecko za ręce lub za nogi.
  9. Dziecko i rodzic/opiekun siedzą twarzą do siebie trzymając się za ręce – jedna osoba kładzie się na plecach tak, aby głowa dotykała podłogi, a następnie jest ciągnięta przez partnera, role się zamieniają, ciągnący partner kładzie się na plecach, aż głowa dotknie podłogi.
  10. Dziecko i rodzic/opiekun leży na plecach i przyjmuje pozycję skuloną, przewracamy się na brzuch przy turlaniu i rozciągamy ciało (i tak na zmianę).
Podążaj według wzoru (ręka i noga) – ćwiczenie sensoryczne

Zabawa, którą proponuję wspomaga koordynację wzrokowo – ruchową. Będziemy potrzebować:
– kolorowych kartek;
– nożyczek;
– taśmy dwustronnej;
– ołówka.
Zaczynamy od narysowania konturów stóp i dłoni. Po ich wycięciu przyklejamy je według własnej koncepcji taśmą dwustronną. Zadaniem dziecka jest prawidłowe przejście przez wyznaczoną trasę.

MG

Wierszyki ćwiczące języki






MG

Zabawy wspierające integrację sensoryczną

Kolorowe pianki

Przed rozpoczęciem zabawy należy zabezpieczyć przestrzeń przed zabrudzeniem. Na ceracie lub grubej folii ustawiamy plastikowe tace, do każdej z nich wyciskamy piankę do golenia. Do pianki możemy dolać kilka kropli farb. Tak przygotowanymi piankami możemy malować po folii.

Ćwiczenie stymuluje układ dotykowy.

Karuzela

Do tej zabawy możemy wykorzystać kręcony fotel. Dziecko siada na nim, a rodzic nim kręci, np. dwa- trzy obroty. Po rotacji zatrzymujemy dziecko. Jego zadaniem jest skoncentrowanie wzroku na
punkcie prezentowanym przez rodzica. W zależności od wieku dziecka mogą to być ilustracje zwierząt, kolorowe karty, karty z literami itp.

Ćwiczenie stymuluje układ równoważny oraz funkcje okoruchowe.

Makaronowe węże

Makaron typu spaghetti gotujemy w garnku z wodą, krócej niż czas podany na opakowaniu. Do wody dolewamy odrobinę oleju i aromatu do ciasta. Odcedzamy makaron i przelewamy zimną wodą. Wykładamy na metalową miskę. Do makaronu dolewamy farby i mieszamy, obserwując powstające kolory. Wystudzony makaron (np. następnego dnia) dziecko może kroić, nakładać łyżką bądź przekładać szczypcami do ogórków.

Zabawa stymuluje układ dotykowy, usprawnia sprawności manualne.

MG



MG

Kura Karolina- wierszyk do automatyzacji głoski /r/

MG


Tratwa sensoryczna



Butelki po wodzie mineralnej wypełniamy wodą w różnych ilościach. Związujemy po kilka butelek tak, aby powstała tratwa. Przykrywamy ją grubym kocem.
Dziecko siedzi na tratwie i łapie „latające ryby”, czyli piłki rzucane przez rodzica. W celu stopniowania trudności zadania można w butelkach odciąć dno i łapać w nie piłeczki, trzymając je za szyjkę.



Ćwiczenie usprawnia mechanizmy równoważne, koordynację wzrokowo- ruchową, motorykę dużą. Wydłuża czas koncentracji uwagi.


Ciągnięcie na kocu


Dziecko siada w kocu, a opiekun ciągnie je po podłodze po linii prostej lub slalomem wokół np. pudełek po butach. Zadaniem dziecka jest wrzucanie piłek, woreczków, klocków, zabawek do
mijanych pudełek. W celu kształtowania doświadczeń ruchowych różnicujących można ciągnąć dziecko wolno- szybko, zmieniać kierunek: w prawo, w lewo, prosto, albo też przyspieszać i zatrzymywać się. Do koca możemy włożyć poduszkę, puf z granulatem lub poduchę turystyczną (dmuchaną). Poziom doświadczeń sensorycznych będzie zmieniał się w zależności od podłoża, na którym dziecko siedzi.

Zabawa przede wszystkim rozwija umiejętność różnicowania przedsionkowego, stymuluje zmysł równowagi i czucie głębokie.
MG

Wierszyki do utrwalania głosek ciszących

“Ślimak”

Szedł po drodze ślimak
Do szkoły się uczyć.
I tak wciąż powtarzał:
śma-śma
śmo-śmo
śmu-śmu
śme-śme
śmy-śmy
śmą-śmą
śmę-śmę
Taki śmieszny ślimak,
co uczyć się chciał.

Autor nieznany

„Zięba – kucharka”

Ogarnęła ziębę mania:
mania w kuchni gotowania.
Wzięła zięba ziarna worek,
zielonego dębu korę,
pół ziemniaka, bazie, zioła
i na obiad ziomków woła.
Ale buzie ziomków blade...
Marny, ziębo, ten obiadek!

reh-med.com

Wierszyki do utrwalania głosek syczących

"Skarby”

U Sabiny na stoliku
różnych skarbów jest bez liku:
spinka, kostka, dwa naparstki,
smacznych pestek ze dwie garstki,
smok wawelski papierowy,
serce, słonik plastikowy,
serpentyna i sakiewka
i niebieska chorągiewka.
A. Chrzanowska

Wierszyki do utrwalania głosek szumiących


Szedł po drodze szpak
do szkoły się uczyć,
i tak sobie
śpiewał:
szpu- szpu,
szpa- szpa,
szpo- szpo,
szpe- szpe,
szpi-
szpi...
Taki śmieszny szpak,
co uczyć się chciał.
(Autor nieustalony)

Poszły kaczki na pocztę”

Poczłapały cztery kaczki na pocztę we czwartek.
Miały kaczki wysłać paczki
i pocztową kartę.
Paczki kaczki już wysłały tam, gdzie miały
wysłać,
potem siadły i z zapałem zaczęły coś pisać.
Jak pisały- tak pisały
zrobiły dwa błędy.
(Autor nieustalony)

“Trudne pytania”

- Co robi leszczyk, gdy pada deszczyk?
- Co robi kaczka, gdy jedzie
taczka?
- Co robią beczki, gdy wpadną do rzeczki?
- Co robią pączki, gdy trafią do rączki?
- Czarku daj spokój, już nie męcz mnie!
Odpowiedzieć na twe pytania nie da się!
K. Szoplik
MG

Robimy gniotki

Te proste, domowej roboty gniotki działają uspokajająco i są bardzo trwałe. Jeśli dziecko ściska przedmioty gwałtownie lub bardzo mocno, użyjcie dwóch balonów.

Potrzebne przedmioty:
 piasek, sól, ryż, nasiona lub mąka
 lejek (lub papierowa tacka zwinięta w lejek)
 balony (średnie)
 ołówek lub mała łyżeczka

Za pomocą lejka wypełnij każdy z balonów kubeczkiem jednego lub dwóch sypkich składników. W razie problemów z wypełnieniem balonów użyj ołówka lub małej łyżeczki i delikatnie wepchnij wypełniacz do środka. Porządnie zawiąż balony, upewniając się, że nie zostało w nich powietrze. Daj balony dziecku- niech ściska je do woli!

Rozszerzenie!

Malowanie gniotkami
Do 1-2 łyżek stołowych farby temperowej wyciśnijcie trochę płynu do mycia naczyń i wszystko zmieszajcie w płytkiej misce. Dzięki temu farba nie będzie się rozchlapywać, a sprzątanie będzie dużo łatwiejsze. Jeśli akurat nie macie temper, możecie wykorzystać prawie każdą inną farbę dla dzieci. Użyjcie farby do ozdobienia papieru do pakowania, zanurzając wykonanego wcześniej gniotka w farbie i przyciskając go do torby papierowej lub arkusza papieru pakowego.

Pudełko gniotków
Zróbcie kilka rodzajów gniotków. Wypełnij różne balony piaskiem, mąką, solą, ryżem, ziarnami fasoli. Włóżcie gniotki do pudełka na buty i już macie swoje pudełko gniotków- różne gniotki do wyboru!

Podaj gniotkami
Inspiracją do tej gry jest stara zabawa w gorącego ziemniaka. Zaśpiewajcie poniższe słowa do melodii Most londyński wali się, kontrolując szybkość gry tempem swojego śpiewu. Gdy śpiewacie wolno, podawajcie gniotki wolno. Im szybciej śpiewacie, tym szybciej toczy się gra.

„Podaj gniotka, podaj go, podaj go, podaj go.
Podaj gniotka, podaj go, podaj go”.
MG

PRZYKŁADY ĆWICZEŃ LOGOPEDYCZNYCH:

1. Ćwiczenia słuchowe – stanowią bardzo ważną grupę ćwiczeń logopedycznych, ponieważ
często opóźnienia czy zaburzenia rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju
słuchu fonematycznego. Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju mowy
dziecka.

Przykłady:
„Co słyszę?” – dziecko nasłuchuje i rozpoznaje odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy,
różne sprzęty, pojazdy, zwierzęta.
Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.
Wyróżnianie wyrazów w zdaniu. (Z ilu wyrazów składa się zdanie: Mama czyta książkę. (3))
Dzielenie na sylaby imion dzieci, rzeczy, zwierząt.
Wyszukiwanie imion dwusylabowych i trzysylabowych.
„Co to za wyraz?” – rodzic i dziecko naprzemiennie głoskują wyrazy i zgadują. (m – a – m –
a (mama), b – a – l – o – n (balon) itp.
„Co słyszysz na początku / końcu/ w środku wyrazu?” (nagłos: kot (k), owoc (o) itp., wygłos:
rak (k), kos (s) itd., śródgłos: bok (o), rak (a) itp.

2. Ćwiczenia oddechowe - poprawiają wydolność oddechową, sprzyjają wydłużaniu fazy
wydechowej, co powoduje poprawę jakości mowy. Ćwiczenia prowadzone są najczęściej w
formie zabawowej, przy wykorzystaniu różnych środków, np. piórek, piłeczek, wody
mydlanej, chrupek, wiatraczków itp. Są także wplatane w opowieści i zabawy ruchowe.

3. Ćwiczenia motoryki narządów artykulacyjnych – u większości dzieci z wadą wymowy
występuje obniżona sprawność narządów artykulacyjnych - języka, warg, policzków,
podniebienia miękkiego. Czasem przyczyną wady wymowy są nieprawidłowości w budowie
anatomicznej narządów mowy, np. zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe, przerośnięty język,
zbyt duża masa języka, rozszczep wargi itp. Przyczyną bywają także, szczególnie u dzieci
młodszych, nieprawidłowe nawyki związane z połykaniem lub oddychaniem. Konieczne są w
tych wszystkich wypadkach ćwiczenia motoryki narządów mowy oraz ćwiczenia
prawidłowego połykania.

Ćwiczenia warg:
Cmokanie, parskanie, masaż warg zębami ( górnymi dolnej wargi i odwrotnie).
Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u,i-a,u-o,o-i,u-i,a-o, e-o itp.
Wysuwanie warg w „ ryjek”, cofanie w „ uśmiech”.
Wysuwanie warg w przód, następnie przesuwanie warg w prawo, w lewo.

Ćwiczenia języka:
„Głaskanie podniebienia” czubkiem języka, jama ustna szeroko otwarta.
Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych / krążenie językiem/.
Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.
Kląskanie językiem.
Dotykanie czubkiem języka na zmianę do górnych i dolnych zębów, przy maksymalnym
otwarciu ust.
Język przyjmuje na przemian kształt „łopaty” i „grota”.
Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta
zamknięte.

Ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.
Płukanie gardła ciepłą wodą.
„Chrapanie” na wdechu i wydechu.
Głębokie oddychanie przez usta przy zatkanym nosie i odwrotnie.

Ćwiczenia policzków:
Nadymanie policzków –„ gruby miś”.
Wciąganie policzków –„ chudy zajączek”.
Naprzemiennie „ gruby miś” –„ chudy zajączek”.
Nabieranie powietrza w usta, przesuwanie powietrza z jednego policzka do drugiego na
zmianę.

Przedstawione ćwiczenia są propozycją, nie musicie Państwo wykonywać ich wszystkich
jednego dnia.

Życzę udanej zabawy!

MG

INTEGRACJA SENSORYCZNA W DOMU



Drodzy Rodzice zachęcam do aktywności w domu. Przedstawiam  propozycje ćwiczeń z elementami integracji sensorycznej:


  • kołyska na brzuchu do przodu, do tyłu, na boki,
  • rolowanie dziecka w kołderkę, matę, robienie naleśnika, po zawinięciu ugniatanie- siła dostosowana do możliwości dziecka,
  • zabawy z przepychaniem i przenoszeniem ciężkich przedmiotów, np. butelek  z wodą lub kosza z zabawkami,przeciąganie się w parze,
  • zawijanie ciała w kłębek, zabawa „Rozwijanie paczki”, taczka,
  • wyszukiwanie w sypkich materiałach drobnych przedmiotów,
  • używanie w trakcie kąpieli różnych myjek,
  • różnicowanie szczypania, klepania, opukiwania,
  • stymulacja termiczna stosowana na przemian ciepłych i zimnych kompresów żelowych lub butelek z wodą,
  • skoki do przodu, do tyłu, na boki,
  • łapanie piłeczki tenisowej raz do prawej, raz do lewej ręki,
  • rzuty celownicze kulkami z gazety lub piłkami do kosza,
  • skoki obunóż i jednonóż,
  • nasłuchiwanie różnych dźwięków z otoczenia,
  • wodzenie wzrokiem za światłem latarki w linii poziomej, pionowej, po okręgu,
  • nawlekanie koralików, nawijanie włóczki na kłębek,
  • wolne zaciskanie i rozwieranie dłoni,
  • zabawa „Lustro”- powtarzanie ruchów drugiej osoby,
  • poruszanie się wg wskazówek, np. „Zrób  jeden krok do przodu, dwa kroki do tyłu, jeden krok w lewo”,
  • przerzucanie piłki z ręki do ręki,
  • gniecenie gąbek, piankowych piłeczek, ugniatanie papieru małych kuleczek trzema palcami,
  • dmuchanie na wiatraczki, piłeczki, papierki.
MG

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Psychologiczne Centrum Wsparcia dla uczniów, rodziców i nauczycieli

Raport Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę

Szkoła dobrostanu psychicznego