Młodzieżowo

Interlandia

Poznaj Interlandię, zagraj i zostań Asem Internetu. Interlandia to gra przygodowa, dzięki której poznawanie zasad bezpieczeństwa w internecie i odpowiedzialnego udziału w internetowej społeczności jest interaktywną zabawą. W trakcie gry będziesz zmagać się z hakerami, wyłudzaczami danych, niedyskretnymi udostępniaczami i hejterami. W ten sposób dowiesz się, jak sobie z nimi radzić w realnym świecie.

Link do filmu na temat gry:

https://tiny.pl/9m1fw

Gra Interlandia uzyskała znak potwierdzenia zgodności ze standardami (Seal of Alignment) organizacji ISTE (International Society for Technology in Education) – międzynarodowego stowarzyszenia na rzecz stosowania nowoczesnych technologii w edukacji.

Link do gry:

https://tiny.pl/tv7jc

E.K-K.

Zachowaj ostrożność w internecie

Tożsamość cyfrowa/internetowa, to dane oraz informacje pozwalające na identyfikację danej osoby w sieci. Obejmuje ona dane osobowe udostępniane w sieci (np. imię, nazwisko, adres e-mail, datę urodzenia, numer telefonu), zapis aktywności w sieci (odwiedzane strony, pobierane pliki, kllikanie na reklamy, pozostawione lajki) oraz treści zamieszczane przez internautów (zdjęcia, wpisy na blogach, komentarze).

Poruszając się w cyberprzestrzeni nie da się uniknąć pozostawiania po sobie cyfrowych śladów. Warto jednak wiedzieć, gdzie oraz jakie swoje dane zostawiamy, a także poznać sposoby ograniczania dostępu do naszych danych w internecie. Oto kilka rzeczy, które można zrobić, aby zabezpieczyć swoją tożsamość online:

 - Poznaj phishing. Wyłudzanie informacji ma miejsce, gdy ktoś wysyła Ci wiadomość e-mail, która wydaje się pochodzić od renomowanej osoby lub organizacji, ale zawiera łącze lub załącznik, których celem jest przejęcie Twoich informacji. Nigdy nie klikaj linku ani nie otwieraj załącznika z wiadomości e-mail, co do której nie masz pewności, że pochodzi z zaufanego źródła.

- Twórz lepsze hasła. Używaj różnych haseł do różnych witryn internetowych. W hasłach unikaj popularnych słów i wyrażeń. Uwzględnij symbole i wariacje dotyczące wielkich liter Rozważ użycie generatora haseł losowych.

- Ostrożnie korzystaj z mediów społecznościowych. Serwisy społecznościowe, to miejsca w których bardzo często dochodzi do kradzieży danych. Upewnij się, że Twoje ustawienia prywatności są aktualne i jak najbardziej restrykcyjne, aby obce osoby nie mogły dowiedzieć się więcej o Twoich danych osobowych.

- Unikaj quizów online zawierających pytania osobiste. Złodzieje mogą ich użyć, aby uzyskać odpowiedzi na pytania zabezpieczające związane z Twoją tożsamością online.

- Pamiętaj o aktualizacjach oprogramowania /systemu. Aktualizacje systemu operacyjnego często zawierają poprawki zabezpieczeń. Wiele z tych poprawek jest odpowiedzią na nowe cyberzagrożenia i ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa urządzenia. Następnym razem, gdy zobaczysz powiadomienie o aktualizacji, nie klikaj przycisku „Przypomnij później”, lecz zajmij się tym teraz!

- Zachowaj ostrożność podczas korzystania z publicznej sieci Wi-Fi. Korzystanie z publicznej sieci Wi-Fi może być świetnym sposobem na pozostanie w kontakcie, gdy nie ma Cię w domu, ale jest też świetnym sposobem dla złodziei na kradzież poufnych danych online. Należy zachować szczególną ostrożność podczas korzystania z tej funkcji. Jeśli sieć publiczna nie jest chroniona hasłem, rozważ połączenie z internetem z innego źródła.

 Zapraszam Was do zapoznania się z materiałem projektu „Kampanie edukacyjno-informacyjne na rzecz upowszechniania korzyści z wykorzystywania technologii cyfrowych”. Projekt ten realizowany jest przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów we współpracy z Państwowym Instytutem Badawczym NASK.

Link:

https://www.gov.pl/web/cyfryzacja/jak-nie-stracic-tozsamosci-w-sieci

E.K-K.

Zdrowy- kreatywny, zaangażowany, realistyczny.

Czy spotkaliście się już z pojęciem: zdrowie psychiczne?

Jednym z naukowców, którzy podjęli się zdefiniowania zdrowia psychicznego, był Albert Ellis - amerykański psycholog i psychoterapeuta , twórca terapii racjonalno - emotywnej.

Zdaniem A. Ellisa człowiek, którego stan możemy określić jako zdrowie psychiczne:

1. Przyjmuje odpowiedzialność za własne życie, nie obwinia innych za swoje niepowodzenia.

2. Postępuje zgodnie ze swoimi potrzebami i dba o własne dobro.

3. Jest towarzyski, angażuje się we współpracę, nie rani innych ludzi, potrafi podtrzymywać związki i zachować się altruistycznie.

4. Zdrowy człowiek, aby czuć się dobrze, nie musi zachowywać się perfekcyjnie.

5. Potrafi traktować swoje trudne doświadczenia, jako okazję do uczenia się.

6. Ma otwarty umysł, akceptuje poglądy inne niż własne, nie jest dogmatyczny w osądach.

7. Jego ocena różnych sytuacji ma racjonalne podłoże.

8. Jest kreatywny.

9. Ma realistyczne oczekiwania co do siebie, innych ludzi i świata.

10. Realizuje wyznaczone sobie cele życiowe.

E.K-K.

Konflikt interpersonalny

„Konflikt interpersonalny występuje wówczas, gdy określona osoba zmuszona jest dokonywać wyborów w zakresie celów, postaw i zachowań, a to prowadzi do powstania stanów wewnętrznego napięcia i frustracji. (...) Konflikty interpersonalne występują wszędzie, gdzie współpracują ze sobą ludzie. Są one konsekwencją różnorodności potrzeb, celów, przekonań i sposobów reagowania na różnego rodzaju sytuacje. Mają miejsce, gdy jedna osoba lub obie strony konfliktu oceniają zachowanie innych jako niekorzystne dla siebie, zagrażające realizacji własnych interesów. Każdy konflikt toczy się o coś, czyli musi mieć swój przedmiot, którym mogą być konkretne dobra materialne lub dobra symboliczne jakimi są władza, prestiż czy inne wartości cenione przez obie strony sporu.”

Źródło: Arkadiusz Potocki (red.) „Zachowania organizacyjne. Różne zagadnienia”

Konflikty, różnice zdań lub pomysłów na realizację celów i zadań są naturalnym zjawiskiem w życiu społecznym, w naszych kontaktach z innymi ludźmi.

Popatrzcie na obrazek z leżącą cyfrą i odpowiedzcie sobie na pytanie, kto ma rację – na obrazku widzimy cyfrę 6 czy 9? To doskonała ilustracja tego jak przebiegają nieraz konflikty między ludźmi. Obie osoby mają rację, wszystko zależy od punktu z którego patrzą na cyfrę – czyli na problem. Skutecznym sposobem wychodzenia z wielu rodzajów konfliktów jest

ukierunkowanie na poszukiwanie rozwiązań. Składa się on z następujących etapów:

1. Określenie problemu: należy jasno określić, czego dotyczy problem i jakie są jego źródła.

2. Wspólne poszukiwanie rozwiązań: etap zbierania pomysłów na rozwiązania, można zastosować np. burzę mózgów.

3. Ocena propozycji rozwiązań: można to robić np. drogą eliminacji, każda osoba określa, które z rozwiązań są dla niej nie do przyjęcia i podaje swoje argumenty.

4. Wybór rozwiązania zaakceptowanego przez obie strony.

5. Ustalenie planu działania: ustalenie terminów, celów i zadań do wykonania.

6. Podsumowanie działań: upewnienie się czy rozwiązania są skuteczne i ewentualne wprowadzenie zmian.

E.K-K.

Książki na wakacje

Życzę, aby czas upragnionych wakacji upłynął Wam na błogim leniuchowaniu i NICnierobieniu

A dla tych, co kochają czytać, poniżej przedstawiam listę książek, które

pobudzają (do refleksji lub śmiechu), doskonalą (język), rozwijają (wyobraźnię),

uczą (życzliwości, uczciwości, mądrości, odwagi).

- może ktoś wybierze coś dla siebie –

1.  „Mały książę” – A. de Saint-Exupery – jeżeli jeszcze nie czytałaś/łeś – nadrób to koniecznie
2. „Oskar i pani Róża” – E. E. Schmitt – ta historia poruszy Cię dogłębnie
3. „Kiedy wieloryby miały nogi” – D. Dixon, H. Bailey –– cofnij się w czasie i odkryj świat, w którym wieloryby chodziły po ziemi, krokodyle były ciepłokrwiste, a węże miały nogi
4. „Balsam dla duszy nastolatka” – J. Canfield, M. Hansek – dojrzewanie, miłość, porady
5. „Wyspa mojej siostry” – K. Ryrych – wartościowa, o niepełnosprawności
6. „Córka czarownic” – D. Terakowska – dorastanie, fantastyka
7. „Fascynująca natura” – atlas przyrodniczy – dla kochających przyrodę
8. „Wyścig marzeń” – S. Fitzgerald – o tym, że nie ma rzeczy niemożliwych
9. „Teatr niewidzialnych dzieci” – M. Szczygielski – o dzieciach w domu dziecka
10. „Rezerwat wymarłych stworzeń” – V. Cossanteli – fantastyka
11. „#nastolatka. Poradnik dla początkujących nastolatek” – A. Granica, A. Chromy, A.Skowron

Dla kochających przygody

1. Książki z serii „Pan samochodzik” – Z. Nienacki
2. „Tajemnicza wyspa” – J. Verne
3. „W 80 dni dookoła świata” – J. Verne
4. Książki z serii „Magiczne drzewo” – A. Maleszka
5. „Podróże Guliwera” – J. Swift
6. „Przygody Hucka” – M. Twain
7. Książki z serii „Felix, Net i Nika” – R. Kosik

Nie sposób wymienić wszystkich, bo też trudno trafić w gust i zainteresowanie Was wszystkich i każdego z osobna. Tak, jak nie można nikogo zmusić do czytania… Ja zachęcam – szukajcie tematów, które Was zainteresują i czytajcie – to świetna forma spędzania wolnego czasu.

Miłych wakacji i do zobaczenia we wrześniu 😊 EG😊

Zazdrość

Źródło: Pixabay, autor Dominic Albert

Jest to uczucie, którego nie lubimy, bo powoduje, że czujemy się gorsi od innych.

Więc, czy jest nam potrzebna?

TAK, tak jak wszystkie nieprzyjemne uczucia. Pojawia się, kiedy porównujemy się z innymi i uznajemy, że ktoś jest w czymś od nas lepszy, ma czegoś więcej – ma po prostu od nas lepiej. A tak naprawdę jeśli komuś czegoś zazdrościmy to oznacza, że tego nam brakuje.

Gdy zazdrościmy na początku czujemy złość, a czasem smutek.

Warto wtedy zapytać siebie: Dlaczego jestem zła/smutna? Przypomnieć sobie, w jakich sytuacjach i wobec kogą ją czujemy.

Jeśli okaże się, że to zazdrość zaakceptujmy to!

Często inni nam mówią, że zazdrość jest czymś złym, że dobrzy ludzie nie czują zazdrości. A tak naprawdę złe rzeczy dzieją się dopiero wtedy, gdy do zazdrości się nie przyznajemy nawet sami przed sobą. Zazdrość możemy pokonać dopiero wtedy, gdy zrozumiemy, czego nam brak.

Wtedy możemy skupić się na tym, by to zdobyć.

Ale powiecie, a co jeśli pragniemy tego, co nieosiągalne np. chcemy mieć kota, a jesteśmy bardzo mocno uczuleni na jego sierść.

Może warto kupić inne zwierzątko np. żółwia, lub rybki, wiem to nie to samo, ale każde zwierzątko można polubić i się do niego przywiązać, tylko trzeba spróbować.

RS

Stan alarmowy organizmu

Podobnie jak wśród dorosłych, również wśród nastolatków częstym zjawiskiem jest stres. Pojawia się on, gdy organizm znajduje się w stanie silnego pobudzenia, wywołanym sytuacją wymagającą mobilizacji.

W psychologii z uwagi na poziom natężenia, wyróżnia się trzy rodzaje stresu:

- zbyt niski poziom stresu – objawiający się nudą i apatią,

- za wysoki poziom stresu – uniemożliwiający działanie w sposób zgodny z potencjalnymi możliwościami danej osoby,

- stres na poziomie optymalnym – charakteryzujący się poziomem motywacji umożliwiającym realizowanie zadań i osiąganie zamierzonych celów.

W języku potocznym pojęciem „stres” określamy sytuację, gdy ktoś doświadcza objawów zbyt wysokiego poziomu tego zjawiska. Stres przejawia się zarówno na poziomie psychicznym, jak i fizycznym.

Objawy fizyczne stresu:

- ból głowy, żołądka lub inne objawy bólowe nie związane z procesem chorobowym,

- drżenie mięśni,

- nadmierna senność lub bezsenność,

- brak apetytu lub nadmierny apetyt,

- wzmożona potliwość,

- problemy ze strony układu trawiennego.

Objawy psychiczne stresu:

- nadmierna drażliwość, irytacja,

- trudności z koncentracją uwagi,

- problemy związane z pamięcią,

- gonitwa myśli,

- brak wiary w sukces i we własne możliwości,

- zniechęcenie, brak motywacji do podjęcia działania,

- wysoki poziom lęku, trema.

W jaki sposób radzić sobie z opanowaniem stresu?

Należy oddziaływać zarówno na strefę fizyczną i psychiczną. Pomocne będą następujące metody:

- Zwiększenie odporności fizycznej poprzez: uprawianie sportu, prawidłowe żywienie oraz odpowiednią ilość snu.

- Dbanie o krąg wsparcia społecznego: bliskie relacje rodzinne i serdeczne kontakty z przyjaciółmi.

- Rozwijanie zainteresowań i pasji, których realizacja poprawia samopoczucie, rozwija motywację i umożliwia odnoszenie sukcesów.

- Nauka pozytywnego myślenia, traktowania porażki i trudności jako nieodłącznych elementów rozwoju.

- Stosowanie indywidualnych metod relaksacji, takich jak np. słuchanie muzyki, spacer z psem, zabawa w ulubioną grę, oglądanie filmu, rozmowa z zaufaną osobą itp.

E. K-K.

Prośby o szczerość

Nasze prośby o szczerość powinny pojawić się, gdy otwarcie wyrazimy nasze myśli i uczucia odnoszące się do danej sytuacji, a także, gdy poprosimy naszego rozmówcę o informację zwrotną. Wówczas chcemy dowiedzieć się, poprosić naszego partnera w dyskusji aby:

- powiedział nam co czuje

- powiedział nam co myśli

- powiedział czy chciałby podjąć się wykonania naszej prośby

Jak poznać uczucia naszego rozmówcy? Wystarczy krótko odnieść się do naszych słów, które mogły wywołać dane odczucia np. „ Powiedz proszę, jak czujesz się w związku z tym, co przed chwilą powiedziałem?”.

Gdy chce dowiedzieć się, co myśli nasz partner dyskusji możemy zapytać: „Powiedz proszę, czy twoim zdaniem moja propozycja odniesie sukces, a jeżeli nie to co może go udaremnić?”. Ważne jest, żeby zapytać precyzyjnie o konkretne myśli, tak aby uniknąć informacji o tych, które zupełnie nas nie interesują. Ostatnia prośba odnosi się do tego, czy nasz rozmówca będzie skłonny wykonać naszą prośbę, możemy więc zapytać „Powiedz proszę, czy możemy przesunąć nasze spotkanie na wtorek?”.

Jeżeli chcemy osiągnąć sukces w PbP musimy wiedzieć o, co konkretnie prosimy naszego rozmówcę, a także sformułować tę prośbę w konkretnych i zrozumiałych słowach. Zawsze możemy też poprosić o informację zwrotną, która upewni nas, że słuchacz nas zrozumiał.

BD

Konflikty-jak je rozwiązywać?

Czy kiedykolwiek byłeś (byłaś) w konflikcie? Oczywiście! Niezależnie od tego jak bardzo się staramy, konflikty po prostu się zdarzają. Są częścią naszego życia. To co jest przykre w konfliktach, to brak umiejętności ich rozwiązywania. Jeśli nie wiesz, jak to dobrze zrobić możesz, tylko pogorszyć sytuacje.

Jak nie da się rozwiązać konfliktu?

„Jeż”- najeża się, kłuje bez opamiętania, łatwo wpada w złość.

„Hipopotam”- skarży się na innych, obgaduje zamiast stanąć twarzą w twarz z osobami zaangażowanymi w spór.

„Malusieńki piesek”- wcale nie stara się znaleźć rozwiązania. Godzi się na wszystko i wszystkim podlizuje.

„Struś”- nie chce nawet rozmawiać o konflikcie. Skrywa swoje potrzeby i uczucia.

„Dżdżownica”- obwiana innych. Wyślizguje się od odpowiedzialności.

„Kangur”- chowa długo poczucie krzywdy, urazy i lubi je stale wypominać.

Kroki ku rozwiązaniu konfliktu:

1. Przestańcie się wzajemne obwiniać. Obwijanie się nawzajem nie rozwiązuje problemu. Jest stratą czasu. Lepiej jest skupić się na znalezieniu rozwiązania.
2. Opiszcie konflikt. Niech każdy zada sobie pytanie: Jak ja widzę ten konflikt? Następnie posłuchacie wzajemnie swoich odpowiedzi.
3. Poszukajcie pomocy. Czasami, aby rozwiązać konflikt, potrzebna jest trzecia osoba. Wybierzcie kogoś, kto wysłucha każdej ze stron i nie stanie po żadnej z nich.
4. Wymyślcie tyle rozwiązań konfliktu, ile tylko wam się uda.
5. Oceńcie wasze pomysły. Przy każdym pomyśle zapytajcie sami siebie, co się stanie jeśli takie rozwiązanie wprowadzicie w życie.
6. Wybierzcie to rozwiązanie, które ma największe szanse powodzenia.
7. Wprowadźcie rozwiązanie w życie. Jeśli to rozwiązanie nie działa przez dłuższy czas należy wybrać kolejne rozwiązanie.

AF

Wygląd i cechy charakteru

Charakter i wygląd to zespół indywidualnych cech psychicznych i fizycznych człowieka. To jaki jest dany człowiek poznajemy obserwując jego zachowanie w stosunku do innych ludzi, do norm społecznych oraz siebie samego. Charakter wiąże się z takimi obszarami naszego życia jak postawy i aspiracje. Zapraszam Was do ćwiczeń i zabawy podczas wykonywania poniższych ćwiczeń na temat cech charakteru i wyglądu ludzi:

Wygląd człowieka - dopasuj cechę do odpowiedniej kategorii:

https://learningapps.org/view7732122

Memory – dobierz w pary różne twarze ludzi:

https://learningapps.org/view5816948

Wykreślanka - znajdź 10 cech charakteru (zaznaczając myszką):

https://learningapps.org/view11374125

Wady i zalety - dopasuj cechę do odpowiedniej kategorii:

https://learningapps.org/view10823129

I na koniec wykreślanka - przymiotniki opisujące charakter po angielsku (zaznacz myszką):

https://learningapps.org/view7529382

E.K-K.

Jak odmawiać w sposób asertywny?

Bardzo ważną umiejętnością w relacjach z rówieśnikami jest umiejętność bycia sobą w każdej sytuacji, bez względu na oczekiwania lub nacisk otoczenia. Ta umiejętność to wyrażanie swoich uczuć i jednocześnie nie lekceważenie innych. Umiejętność ta nazywa się asertywnością.

Mówienie NIE bywa trudne, ale jeśli chcesz decydować naprawdę sam o sobie, warto umieć odmawiać. Można nauczyć się odmawiać w taki sposób, by nie tracić na zawsze kolegów, na których Ci zależy, a którzy akurat wpadli na jakiś niezbyt mądry pomysł. Odmawiać tak, by nie kłócąc się niepotrzebnie i nikogo nie obrażając.

Kilka sposobów jak można odmawiać:

1. Powiedz po prostu „NIE”-mówiąc nie bądź stanowczy, ale uprzejmy. Krótkie NIE pozwoli Ci nie wdawać się w zbędne dyskusje. Czasami będzie trzeba powtórzyć kilka razy (metoda zdartej płyty).

2. Odejdź. Kiedy nic innego nie da się zrobić, najlepiej po prostu odejdź. Nie musisz się z niczego tłumaczyć.

3. Podsuń lepszy pomysł. Czasami uda się zastąpić zły pomysł, mądrzejszym. Postaraj się zachęcać koleżanki czy kolegów do porzucenia złego pomysłu i zrobienia, tego co Ty proponujesz.

4. Zignoruj. Jeśli nie podoba Ci się pomysł kolegów, nie zwracaj uwagi na to co mówią lub robią. Zrób to co Ty uważasz za słuszne.

5. Ratuj się dowcipem. Kiedy ktoś próbuje namówić Ciebie do zrobienia czegoś złego, możesz propozycję tę obrócić w żart. Warto mieć w zanadrzu kilka dowcipów...

Te wszystkie rady dotyczą jednak sytuacji, gdy nie chcesz ulec kolegom, ale wolałbyś ich nie stracić. Zdarza się jednak i tak, że lepiej zerwać kontakt z kolegami, a nawet czasem powiedzieć komuś dorosłemu o tym, co chcą zrobić.

Zastanów się, czy to co ktoś Ci proponuje jest:

1. Bezpieczne i zdrowe dla Ciebie?

2. Czy rodzice zgodziliby się na to?

3. Jak się będziesz czuł, kiedy to robisz?

Jeśli uznasz, że to dla Ciebie złe, wtedy powiedz sobie:

1. „Tego nie zrobię”.

2. Powiedz NIE namawiającemu.

3. Rób dalej swoje.

4. Możesz odejść.

AF

TERYTORIUM PSYCHOLOGICZNE

MR

Co zrobić, żeby mieć pewność, że nasz prośba zostanie zrealizowana?

Poprzedni wpis dotyczący Porozumienia bez Przemocy był poświęcony skutecznych próśb. Dla przypomnienia napiszę, że „skuteczne” prośby to takie, które w jasny i oczywisty sposób informują naszego rozmówcę o tym jakiego zachowania od niego oczekujemy. Takie formułowanie próśb pozwala także na uniknięcie nieporozumień lub niedomówień.

Jednak nawet jeżeli sformułujemy odpowiedni prośbę to nie mamy pewności, czy nasz rozmówca dobrze ją zrozumiał!

Dlatego w Porozumieniu bez Przemocy, dużą wagę przykłada się również do upewnienia się czy nasza prośba została zrozumiana i odebrana w odpowiedni sposób.

Sygnały odbierane bardzo często są rozbieżne z sygnałem nadanym, gdyż podlegają interpretacji, a także pewnym zniekształceniom. W związku z tym, w Porozumieniu bez Przemocy powinniśmy zawsze prosić o informację zwrotną (feedback). Pozwoli to na upewnienie się czy nasz rozmówca wie o co konkretnie go prosimy, a także czy wykona naszą prośbę.

Jak najłatwiej poprosić o informację zwrotną? To proste! Wystarczy poprosić naszego rozmówcę o to by powtórzył naszą prośbę. Wówczas mamy pewność, że dobrze nas zrozumiał i wie konkretnie, o co prosimy. Jeżeli zaś to co powtórzy będzie odbiegało od naszej prośby, możemy ją powtórzyć i znowu poprosić o informację zwrotną.

Spróbujcie sami i przekonajcie się, że to proste!

BD

Jak formułować jasne i zrozumiałe prośby?

Właśnie! Jak sprawić, żeby nasi rozmówcy nam pomagali? Czy jest jedna dobra metoda kreowania takich próśb, które nie pozostawiają wątpliwość, co do tego co ma zrobić druga osoba?

Marshall Rosenberg twierdzi, że dzięki Porozumieniu bez Przemocy można tak sformułować prośbę, żeby była jasna dla innych ludzi. Przede wszystkim należy prosić o rzeczy pozytywne, czyli nie prosimy: „Nie mów do mnie, gdy czytam książkę!”. Nasza prośba nie powinna więc przybierać formy zakazu.

Ważne jest, żeby wypowiadać takie prośby, które będą jednoznaczne dla rozmówcy, jasno i klarownie określą jakiego zachowania od niego oczekujemy- pozwoli to na uniknięcie nieporozumień i niedomówień.

Pamiętajmy o unikaniu abstrakcyjnego języka, niejasności lub dwuznaczności naszych próśb!

Dzisiaj ćwiczenie dla Was. Spróbujcie sformułować prośbę w duchu Porozumienia bez Przemocy. Opisem sytuacji i prośby możecie podzielić się w komentarzu.

BD

DYSSEMIA

Słyszeliście o takim zjawisku? Dyssemia to problem z odczytywaniem sygnałów niewerbalnych i odpowiednim zachowywaniem się w sytuacjach społecznych.

To między innymi słabe wyczucie przestrzeni osobistej – na przykład:

*Ktoś podczas rozmowy stoi zbyt blisko osoby, do której się zwraca.

* Rozkłada swoje rzeczy na terytorium należącym do kogoś innego.

* Nie potrafi odczytywać emocji innych ludzi.

* Sam nie umie wyrażać emocji.

Takie osoby w istocie rzeczy nie rozumieją, co się dzieje. Wysyłają błędne komunikaty niewerbalne, często spotykają się z niepożądanymi reakcjami innych, na przykład odtrąceniem, i nie wiedzą, nie rozumieją, dlaczego tak się dzieje.

Ważne jest to, aby nauczyć się odczytywania przekazów z zakresu mowy ciała, takich jak:

1. Ton i natężenie głosu.

2. Mimika twarzy.

3. Gesty.

4. Wykorzystanie przestrzeni.

MR

Style zachowania się wobec innych

Wyobraź sobie, że Twoja koleżanka (lub kolega):

-uważa, że Lady Gaga jest najlepszą piosenkarką, a Ty tak nie uważasz wręcz nie lubisz słuchać jej piosenek;

-chce oglądać film, który Ty już widziałeś, a Ty wolisz grać w grę komputerową;

-lubi dzwonić do Ciebie o godz. 22, gdy Ty już prawie śpisz.

Co robisz w takich sytuacjach?

Istnieją generalnie trzy style zachowań:

Styl pierwszy

Być może któryś z tych punktów będzie pasował do opisania Waszej relacji:

-częściej rozmawiacie o tym, co ją/jego interesuje, niż o Tym co jest dla Ciebie ważne;

-spędzacie wolny czas raczej według jej/jego upodobań niż Twoich;

-czasami nie przyznajesz się do swojego zdania;

-nie mówisz o tym, że jej/jego zachowanie zezłościło Ciebie;

-czasem czujesz się skrzywdzona, zlekceważona lub wykorzystana.

Ten styl zachowania nazywamy uległym albo wycofanym. Osoba taka uważa, że poglądy, potrzeby innych są ważniejsze niż jej. Spełnia potrzeby innych. Ja nie jestem OK. Ty jesteś OK.

Styl drugi

W relacjach z innymi:

-zazwyczaj opowiadasz o tym co jest dla Ciebie ważne, nie wykazujesz zainteresowania co słychać u innej osoby;

-masz przekonanie, że Ty wiesz lepiej;

-gdy coś Cię zezłości w jej/jego zachowaniu, starasz się wywołać zmianę w jej/jego zachowaniu zgodnie z Twoimi życzeniami. Uczucia innej osoby nie są ważne;

-gdy coś Cię zaboli w jej zachowaniu jesteś dla niej/niego niemiła;

-jeśli różnicie się planami, co chcecie robić, albo poglądami -to Ty masz zawsze ostanie słowo.

Ten styl zachowania nazywamy agresywnym. Osoba uznaje swoje uczucia, potrzeby, poglądy za ważniejsze. Broni własnych praw lekceważąc prawa innych. Ja jestem OK. Ty nie jesteś OK.

Styl trzeci

Jak wygląda Wasza relacja, jeśli wybieracie trzeci styl zachowania?

-rozmawiacie zarówno o tym, co jest ważne dla Ciebie jak i dla niej/niego;

-otwarcie mówicie o swoich opiniach, poglądach, akceptując swoją odmienność. Różnienie się nie jest dla Was zagrażające;

-jeśli coś Ci się nie podoba w zachowaniu koleżanki (kolegi), mówisz o tym ale w taki sposób, żeby nie jej/jego nie zranić. Możesz np. użyć komunikatu JA, czyli według następującego schematu:

Ja czuję... kiedy Ty... ponieważ... Oczekuje...;

-jeśli coś co zrobiła Twoja koleżanka (kolega) zabolało Cię, zwracasz jej/jemu na to uwagę.

Otwarcie mówisz o tym jak chcesz, a jak nie chcesz być traktowana.

Ten styl zachowania nazywamy ASERTYWNYM. Asertywność to właśnie zdolność do bycia sobą, wyrażania swoich prawdziwych uczuć, myśli, pragnień respektując prawa innych osób i szanując ich. Ja jestem OK. Ty jesteś OK.

Opisane trzy style kontaktowania się z innymi ludźmi są modelowe. Rzadko jednak można spotkać osobę u której wszystkie relacje z ludźmi przebiegają według jednego modelu. Zazwyczaj jesteśmy czasami ulegli, czasami agresywni, ale też i czasami asertywni. Być może jednak z tych opisów odnalazłeś coś charakterystycznego dla Ciebie. Może odkryłeś, że do jakiegoś stylu postępowania masz skłonność i częściej z niego korzystasz niż z pozostałych.

Może jesteś z tego zadowolony?

A może chciałbyś coś zmienić w Twoim postępowaniu wobec innych?

AF

Wyrażanie uczuć w duchu Porozumienia bez Przemocy

Skoro we wcześniejszym artykule omówiliśmy kwestie pierwszego kroku w modelu PbP, czyli spostrzeżeń, nadeszła pora, żeby zająć się kolejnym punktem- wyrażaniem uczuć.

Jak twierdzi, znany z wcześniejszych wpisów Marshall Rosenberg, wyrażanie uczuć większość z nas posiada duży zasób słów, który pozwala nam na krytykowanie i obrażanie innych osób, jednak w związku z naszym wychowaniem i uczeniem się pewnych zachowań poprzez modelowanie trudno nam określać nasze uczucia. Nie jest to spowodowane złą wolą ludzi, ale, jak twierdzi twórca NVC, bierze się z warunków, w których wzrastamy. Współczesne społeczeństwa nastawione są raczej na kult pewnej idei, dążenie do dopasowania się do społecznie pożądanych wzorców, a także na takie projektowanie naszego zachowania czy wypowiedzi by pozostawał on w zgodzie z pewnym schematem akceptowanym przez ogół społeczeństwa.

Nauka wyrażania własnych uczuć jest niezbędnym elementem wypowiadania się w modelu Porozumienia bez Przemocy. Ważne jest, żeby formułować swoje uczucia w sposób jasny i przejrzysty dla odbiorcy. Niekiedy wymaga to od nas większego otwarcia się na inną osobę, pokazania jej, co czujemy w związku z daną sytuacją. Niekiedy warto również pokazać rozmówcy swoje zakłopotanie, bezbronność czy strach- nieważne jaką emocje wyrazimy, istotne jest, żeby była autentyczna i płynęła z naszego wnętrza! Takie postępowanie pozwoli nam na zdobycie zaufania nawet najbardziej wrogo nastawionego do nas rozmówcy.

Ćwiczenie na dzisiaj:

Spróbuj określić, jakie uczucia towarzyszą Ci podczas zwykłej rozmowy ze swoimi bliskimi.

Jeśli masz ochotę podziel się opisem sytuacji i tym co odczuwałeś w komentarzu. Zachęcam

do wspólnej zabawy!

BD

SŁUCHANIE

Gdzie i kiedy przydaje się umiejętność słuchania? Przykłady:

- Szkoła : nauczyciel daje wskazówki, jak samodzielnie wykonać ćwiczenie, zadanie, pracę domową.

- Dom: mama, prosi, żebyś zrobił/a zakupy, tata tłumaczy, jak naprawić deskorolkę.

- Gabinet lekarski: lekarz daje wskazówki jak przyjmować  lekarstwo.

- Ulica: Przechodzień tłumaczy, jak znaleźć określone miejsce lub ulicę.

Jak uważnie słuchać?

1. Patrz na osobę, która mówi.

2. Myśl o tym, co jest mówione, potakuj lub dawaj znać dźwiękiem: „uhm-hmm”.

3. Czekaj na swoją kolej mówienia, nie przerywaj rozmówcy.

4. Powiedz to, co chcesz powiedzieć, upewnij się, że zrozumiałeś/zrozumiałaś, użyj pomocniczych pytań.

Masz problem z uważnym słuchaniem? Wyznacz sobie cele związane ze słuchaniem i zastanów się jak je zrealizujesz.

MR

Rozgrzewki umysłowe

– spróbuj swoich sił bez zerkania do odpowiedzi😉

1. Samochód ma 13 stóp. Ile stóp ma kierowca?
2. Co się stanie z Kasią, jak urosną jej włosy o 5 cm?
3. Jakie 6-literowe słowo oznacza prawie to samo co słowa poniższe:
   SPIESZYĆ SIĘ  _ _ _ _ _ _  SZYBOWAĆ 
4. Ile pomarańczy jest w tuzinie? 
5. Wskaż słowo, które uzupełnia pierwsze i rozpoczyna drugie z poniższych słów:
   POD _ _ _ _ _ ULKA 
6. Czego nie można zamoczyć?
7. Rozwiąż dwa poniższe zadania – analogie, wybierając najlepszą odpowiedź:

1. Szafa do ubrań ma się tak, jak biblioteka do…

1. studentów,
2. książek,
3. bibliotekarek,
4. wykładowców

2. Struny do pianina mają się, jak doniczka do:

1. owoców,
2. kwiatu,
3. słuchawek,
4. prezentu

8. Wskaż wyraz niepasujący do pozostałych:

CZARNE, MYDLANE, INTELIGENTNE, MAŚLANE, TEKTUROWE

9. Jak nazywa się rzeka, której nazwa, czytana od tyłu, jest nazwą ryby? Jak nazywa się ryba?
10. Idąc spać o 7, a wstając o 8 – ile godzin śpisz?
11. Wyobraź sobie, że jesteś kierowcą autobusu. W Gdańsku wsiadło 16 osób, w Łebie 25, wysiadło 11. W Kołobrzegu wsiadło jeszcze 9. Ile lat ma kierowca?
12. Wykonujesz zawód rolnika, od ilu miesięcy kosisz siano?
13. Wstaw brakującą liczbę: 

KUROPATWA  — 273561041
KAWIOR  — 214853
WARIAT  — ?

14. Jak brzmią brakujące słowa piosenki (Czesława Niemena): 

„Dziwny jest ten świat, świat …………………., czasem aż wstyd przyznać się.

A jednak często jest, że ktoś słowem złym zabija tak, jak nożem.”

1. pełen wad
2. pełen spraw
3. ludzkich spraw
4. złudnych prawd

Rozwiązania

1. Zdrowy, przeciętny kierowca ma 2 stopy. 
2. Nic, będzie miała dłuższe włosy. Prawdopodobnie pójdzie do fryzjera. 
3. LECIEĆ
4. 12
5. KOSZ
6. Wody
7. 3-A-b)
   3-B-c) (struny - 6 liter, pianino - 7 liter, doniczka - 8 liter, słuchawek - 9;
   należy zignorować schemat poprzedniego zadania, a to jest trudne). 
8. Tekturowe (wszystkie pozostałe łączą się ze słowem oczy).
9. Nil. Lin.
10. 1 godzinę
11. Tyle lat, co Ty.
12. Siana się nie kosi.
13. Jest to liczba 413810: każda litera odpowiada innej liczbie (W - 4; A - 1; R - 3; I - 8; A - 1; T - 0).
14. c) ludzkich spraw

Zaczerpnięte z książki B. Szula  „Pamięć doskonała”

EG

Mowa Żyrafy i Szakala raz jeszcze

Pamiętacie wpis na temat języka szakal i żyrafy? 

Obejrzyjcie filmik (https://www.youtube.com/watch?v=-e2tRKfxsfI) i zerknijcie na krótkie podsumowanie pod nim:

Szakal to drapieżca, który tylko czeka, żeby móc kogoś ocenić, wyrazić swoje, najczęściej, krytyczne zdanie na jakiś temat. Szakal uwielbia mieć rację i wręcz nie może żyć bez porównań. Szakal generalizuje, obwinia innych za niepowodzenia- wszystko co słyszy prowadzi do konfliktu.

Jest też druga odsłona szakala. Szakal skupiony na sobie. Taki drapieżnik winą za wszystko obarcza siebie. Uważa, że to niepowodzenia są jego winą- taki szakal obwinia siebie, ma duże poczucie winy.

Żyrafa to zwierzę łagodne, o wielkim i ciepłym sercu. Żyrafa patrzy na wszystko- na siebie i na innych przez pryzmat uczuć oraz potrzeb (nawet jeżeli jej potrzeby nie są zaspokojone to stara się podtrzymać kontakt z drugą osobą). Żyrafa odbiera słowa innych ludzi jako niezaspokojone potrzeby, dlatego nie słyszy ich jako ataku czy krytyki.

BD

EMPATIA

Empatia to umiejętność wejścia w położenie innych ludzi, zrozumienia ich uczuć, zobaczenia rzeczy z ich perspektywy.

Dlaczego warto uczyć się empatii?

• Empatia pomaga w rozwiązywania sporów z rówieśnikami.

• Umożliwia rozpoznawanie uczuć własnych oraz innych osób, i radzenie sobie z tymi uczuciami.

• Empatyczne słuchanie umożliwia lepszą komunikację.

MR

Konflikt jako zadanie do rozwiązania

W czasie gdy dorastacie, łatwo o konflikty z dorosłymi i rówieśnikami, dotyczące np. podejmowanych decyzji, zakresu obowiązków czy zasad zachowania. Ważną umiejętnością jest wówczas taka komunikacja, która doprowadza do rozwiązania konfliktów w sposób zadowalający zarówno rodziców lub nauczycieli, jak i Was nastolatków – czyli umiejętność negocjacji. Ludzie komunikują się przyjmując różne style:

Miękki styl negocjacji, polega na unikaniu walki i dążeniu do porozumienia. Charakteryzuje go gotowość do kompromisu, duża elastyczność i zaufanie. Jednak osoba reprezentująca ten styl łatwo poddaje się presji i naciskom drugiej strony.

Odmiennym stylem jest twardy styl negocjacji. Osoba działająca w tym stylu za wszelką cenę dąży do zwycięstwa i walczy o przeforsowanie swojego rozwiązania. W postępowaniu tym brak zaufania i nie ma w nim zgody na żadne kompromisy. 

Warto wypracować nastawienie, które traktuje konflikt jak zadanie, które trzeba wspólnie rozwiązać. W negocjacjach nastawionych na współpracę, obie strony zmotywowane są do szukania rozwiązań korzystnych dla obu stron. Uważnie słuchają informacji o potrzebach i uczuciach. W czasie takiej rozmowy obie strony czuja się bezpiecznie.

Nauka dojrzałego i umiejętnego rozwiązywania konfliktów prowadzi nie tylko do rozwiązania problemu, ale pozwala nastolatkowi funkcjonować w kontakcie z osobą dorosłą na bardziej partnerskich zasadach.

E.K-K.

Dlaczego tak trudno zastosować Porozumienie bez Przemocy na co dzień?

Marshall Rosenberg, twórca Porozumienia bez Przemocy wyróżnił kilka rodzajów komunikatów, które jego zdaniem nie pozwalają ludziom na pełne otworzenie się na innych ludzi i empatyczne podejście do drugiej osoby. Twórca NVC nazywa te sposoby reagowania na działanie innych „komunikatami odcinającymi od życia”.

Jako pierwszy z tej grupy, Rosenberg wymienia „osądy moralne”. Jego zdaniem, ten typ komunikatów sugeruje wprost, że nasz rozmówca ma złe intencje, celowo czyni zło, czy chce nam wyrządzić krzywdę. Myślimy w ten sposób najczęściej gdy partner w dyskusji reprezentuje inny pogląd na różne zagadnienia lub gdy jego system wartości nie jest tożsamy z naszym.

Kolejną grupą „komunikatów odcinających od życia: są porównania. Każdy z nas często porównuje się z innymi ludźmi ( a jeżeli nie to znaczy, że jego samoocena jest na wysokim poziomie). Od początków świata człowiek chce wyglądać lepiej, posiadać więcej czy wiedzieć więcej od innych. Porównania więc napędzają nas do działania i o ile ten ich aspekt jest pozytywny to należy pamiętać, że bardzo łatwy się w nich zatracić, a tym samym stracić całą radość z życia.

Ostatnim z ważniejszych komunikatów, których należy się wyzbyć by w pełni wykorzystać Porozumienie bez Przemocy jest wyparcie się odpowiedzialności. W psychologii społecznej funkcjonuje pojęcie „egotyzmu atrybucyjnego”- czyli przypisywania sukcesu swoim zasługom, zaś porażki niekorzystnym zbiegom okoliczności lub innym osobom. Marshall Rosenberg twierdzi, że wypieranie się odpowiedzialności za swoje czyny prowadzi do zamknięcia się na odczucia innych ludzi, a tym samym uniemożliwia posługiwanie się „porozumieniem współczującym”.

BD

Czasem jest tak...

Czasem jest tak, że nic nam nie przychodzi do głowy, musimy coś zrobić, napisać, a tu nic PUSTKA. Okropne uczucie – i im bardziej się zmuszamy, tym bardziej nam nie wychodzi. Zaczynamy szukać innych zajęć, przypomina nam się mnóstwo rzeczy, które powinniśmy teraz, natychmiast zrobić (ja mam tak, że zaczynam sprzątać, bo tego nigdy za wiele).

A praca, lekcje, coś do napisania czeka ……… termin oddania się zbliża……………

Wiem, teraz powinnam dać jakąś „cudowną receptę” tyle, że jej – NIE MA.

Moim zdaniem kluczowym słowem jest M U S Z Ę .

Musieć zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego oznacza, że nie ma się innego wyboru, nie ma możliwości uniknięcia czegoś, jest się do czegoś zobowiązanym lub czegoś bardzo się chcę. Słowo “muszę” oznacza więc przymus wykonania jakiejś czynności, czy tego chcemy, czy nie.

I tu mi powiedzie – to prawda, nie lubię robić lekcji, a rodzice mi każą, jak nie zrobię to dostanę jedynkę, nie zdam do następnej klasy – myślę, ze argumentów znalazłoby się jeszcze dużo.

Pewnie nie uwierzycie, ale się z wami zgadzam, jeśli tak podchodzicie do tego wszystkiego, to rzeczywiście nauka, praca domowa to niewola, samo zło. A dlaczego, bo robicie to, bo MUSICIE.

A wystarczy (choć nie jest to łatwe) poszukać innych powodów: np.

- BO CHCĘ potem dostać się do dobrego liceum i na studia.

- BO CHCĘ chodzić do tej konkretnej klasy, z tymi kolegami i koleżankami (a jak nie zdam, to muszę zmienić klasę)

- BO CHCĘ wiedzieć więcej.

- BO LUBIĘ , być przygotowany/a

- ………………………

Najlepiej, gdy każdy sam znajdzie słowa klucze i pozytywne myśli, które będą motywują do nauki/pracy. Muszę to słowo , które osłabia poszukajcie dla siebie słów, które dają siłę. I wyszedł mi cały post, a jak usiadłam, bo muszę coś napisać, to nic mi nie przychodziło do głowy.

POZDRAWIAM I ŻYCZĘ WIELU POZYTYWNYCH WYZWAŃ.

RS

„Słowa to okna, a czasem mury”

Cytat będący tytułem tej części wpisu jest równocześnie tytułem wiersza, od który Marshall Rosenberg rozpoczyna swoje książki dotyczące Porozumienia bez Przemocy. Te słowa doskonale obrazują sens Porozumienia bez Przemocy, a raczej ideę, do której powinniśmy dążyć używając porozumienia współczującego.

Jak osiągnąć sukces i „otworzyć się na innych?”

Porozumienie bez przemocy korzysta z umiejętności, które wszyscy posiadamy, jednak często zapominamy jak ich używać. NVC pomaga nam wsłuchać się w to co mówią inni oraz wyrażać nasze myśli i uczucia w sposób, który nie sprawi nikomu bólu. Najważniejszą korzyścią płynącą z używania PbP jest możliwość uświadomienia sobie naszych potrzeb i pragnień, a także odniesienie ich do potrzeb innych ludzi.

Jak zastosować Porozumienie bez Przemocy w życiu codziennym?

Zacznijmy od tego, że trzeba dokładnie przyjrzeć się sytuacji, obserwować co się dzieje, co mówią osoby biorące udział w sytuacji. Następnym krokiem jest sformułowanie spostrzeżenia pozbawionego jakiegokolwiek osądu lub oceny. Należy stwierdzić, co w danym zachowaniu nam się podoba a co nie. Kolejnym etapem jest stwierdzenie, co czujemy w związku z postępowaniem uczestnika(ów) rozmowy. Po trzecie definiujemy swoje potrzeby wynikające z uczuć, które przed chwilą określiliśmy. A gdy te trzy etapy udało nam się zrealizować to możemy śmiało sformułować prośbę!

Nasz komunikat powinien więc zawierać 4 elementy:

1. Obserwacje/ fakty

2. Uczucia

3. Sformułowanie naszych potrzeb

4. Prośba

BD

Porozumienie bez Przemocy- czyli dlaczego żyrafa ma swoją mowę?

Nonviolent Communication, czyli Porozumienie bez Przemocy to metoda porozumiewania się z innymi ludźmi. Jest nazywana „językiem serca”, „porozumieniem współczującym” albo „językiem żyrafy”.

Ale dlaczego żyrafy?

Żyrafa ma długą szyję i łatwo ją zauważyć, ale to ze względu na swoje wielkie serce (to nie jest gra słów) stała się symbolem Porozumienia bez Przemocy.

Głównym założeniem modelu Porozumienia bez Przemocy jest szczere wyrażenie tego co czuję i czego potrzebuję, a także obdarzenie rozmówcy szacunkiem i empatią. Twórca NVC, Marshall Rosenberg, opracował metodę komunikacji międzyludzkiej, która zakłada odrzucenie wszelkich osądów, ocen lub oskarżeń naszego rozmówcy. W Porozumieniu bez Przemocy uczestnicy dialogu skupiają się przede wszystkim na swoich wewnętrznych potrzebach oraz na tym co dzieje się w ich wnętrzu w związku z przeżywana sytuacją. Dzięki temu każdy uczestnik dialogu bierze odpowiedzialność za swoje samopoczucie i nie może nim obciążać drugiej osoby.

NVC nie jest rozwiązaniem wszelkich problemów, nie można dzięki niemu przekonać kogoś do swoich racji, czy pójść na kompromis w jakiejś sprawie. Ale, jak twierdzi twórca tej metody oraz wiele osób, które jej używają, dzięki Porozumieniu bez Przemocy można znaleźć rozwiązanie, które zaspokoi potrzeby Twoje i moje.

Ze względu na swoją skuteczność Porozumienie bez Przemocy stosuje się z powodzeniem jako narzędzie w mediacjach oraz negocjacjach. 

BD

Jak kontrolować gniew?

Często słyszymy określenie: „złe emocje”. Jednak emocje nie są złe ani dobre. Dobry lub zły może być sposób radzenia sobie z emocjami, rodzaj zachowania i działania pod wpływem emocji. 

Każda emocja składa się z dwóch komponentów: energetycznego i informacyjnego. Gniew sygnalizuje, że dzieje się coś niepożądanego, często niezgodnego z naszym systemem wartości, dostarczając energii do zmiany tego stanu. Tak rozumiany gniew jest pożyteczny. Natomiast problemem może być sposób w jaki gniew jest wyrażany.

Może się zdarzyć, że człowiek dążąc do zmiany sytuacji w jakiej się znalazł podejmuje działania nastawione na odwet, uszkodzenie lub zniszczenie (w wymiarze psychologicznym i/lub materialnym) obiektu wywołującego gniew. Człowiek taki zachowuje się agresywnie, pragnie zadać ból drugiej osobie. Takie zachowanie nie prowadzi do rozwiązania problemu.

Zdarza się również, że człowiek mino silnego wzburzenia i gniewu, nie podejmuje żadnych działań mających na celu poprawę sytuacji. Taka sytuacja powoduje obciążenie organizmu silnym, niewyrażonym napięciem emocjonalnym. Efektem niewyrażania emocji może być gromadzenie się żalu, rozgoryczenia i wrogości, a w dalszej perspektywie pojawienie się konsekwencji somatycznych czyli np. różnych stanów bólowych lub nawet chorób. Taki stan również nie prowadzi do rozwiązania problemu.

Najbardziej pożądaną postawą i zachowaniem jest wyrażanie emocji w taki sposób, aby nie naruszać praw innych osób. W tym celu należy nauczyć się zarządzać swoimi emocjami, stopniować swoje reakcje oraz używać odpowiedniego języka – który pozwala na zakomunikowanie własnego stanu emocjonalnego, bez ranienia innych. Ważne jest aby, mówiąc o uczuciach, używać komunikatów „ja”, zamiast „ty”, np.: „Jestem rozgniewana, ponieważ po raz kolejny nie dotrzymałeś słowa.”, „Czuję gniew, gdy mówisz do mnie w ten sposób.”

Komunikowanie własnych trudnych emocji w sposób, który nie rani drugiej osoby, będzie umożliwiało rozmowę, wyjaśnienie trudnej sytuacji oraz dojście do rozwiązania problemu.

E.K-K.

Okulary są OK

Lekarze twierdzą, że ponad połowa Polaków ma problemy ze wzrokiem. Problem ten dotyczy również młodzieży. Przyczyn można doszukiwać się między innymi w wielogodzinnym wpatrywaniu się w ekran komputera. Osoby mające wadę wzroku noszą okulary lub soczewki kontaktowe.

Niektórzy młodzi ludzie obawiają się noszenia okularów. Uważają, że traci na tym ich atrakcyjność. Ważne jest odpowiednie dobranie oprawek. Kształt oprawek dobiera się do kształtu i proporcji twarzy. Odpowiednio  dobrane oprawki mogą zdecydowanie poprawić wygląd, nadać rysom łagodności lub je wyostrzyć, skrócić lub wydłużyć twarz, a nawet wizualnie skorygować wielkość i kształt nosa. Równie istotny jest dobór koloru i materiału z którego są wykonane oprawki. Można je dobierać odpowiednio do typu urody, kolorystyki twarzy i włosów. Najważniejsze jest jednak, aby nastolatek po prostu dobrze się czuł w wybranym modelu okularów, bo wtedy będzie je chętnie nosić.

E.K-K.

Motywacja- gotowość do działania

Motywacja:

- kierunek dążeń, czyli cel działań, np. wyjazd w góry, zjedzenie obiadu, spotkanie z przyjaciółmi,

- siła dążeń, czyli osobista ocena ważności danego motywu, jego wyższość nad motywami konkurencyjnymi. Silniejsze dążenie zwiększa zdolność do wysiłku i siłę reakcji.

Motyw jest specyficznym stanem wewnętrznym, poczuciem niespełnienia i gotowości do podjęcia aktywności. Motyw może mieć charakterystykę ujemną, pobudzająca do unikania danej sytuacji np. ból, lub dodatnią pobudzającą do szukania kontaktu z sytuacją, która go wzbudziła np. apetyt.

Jakie są źródła motywów:

- niezaspokojenie potrzeb biologicznych np. głód,

- niezaspokojenie potrzeba psychicznych np. potrzeba uznania,

- pobudzenie emocjonalne np. strach,

- realizacja założonych planów i celów, np. nauka języka obcego,

- zainteresowania i pasje np. rozwijanie talentów artystycznych,

- wartości np. gdy sytuacja zagraża przyjętym przez osobę wartościom.

Jak uświadamiamy sobie motywy:

Motywy mogą być uświadomione w bardzo różnym stopniu. Od nieokreślonego poczucia: „że czegoś mi brakuje”, do całkowitego uświadomienia, np. „chce mi się pić”.

Napięcie motywacyjne ulega redukcji, gdy:

- cel zostaje osiągnięty,

- pojawi się konkurencyjny silniejszy motyw działania,

- pojawia się zmęczenie, senność lub inne cykliczne zmiany zachodzące w organizmie.

Przygotowując materiał korzystano z książki: Janusz Reykowski: „Procesy emocjonalne. Motywacja. Osobowość”, Wydawnictwo Naukowe PWN

E.K-K.

Emocje pod mikroskopem

Emocje wyrażają nasz stosunek do ludzi, zdarzeń, zjawisk oraz do nas samych, do naszego ciała lub naszego działania. Zdolność rozpoznawania i nazywania, własnych i cudzych emocji jest ważną umiejętnością. Umożliwia lepsze rozumienie siebie i innych ludzi, poprawia umiejętności komunikacyjne, umożliwia zdrowsze relacje interpersonalne.

Emocje różnią się między sobą różnymi cechami:

Każda emocja zawiera treść, może nią być radość, smutek, strach, gniew, wstyd, tęsknota i inne.

Emocje różnią się między sobą znakiem ( + lub - ). Jedne z nich sprawiają nam przyjemność, a przeżywanie innych jest dla nas przykre lub trudne.

Jedną z podstawowych cech emocji jest ich siła. Silne emocje wpływają znacząco na nasze zachowanie, często obniżają efektywność spostrzegania oraz innych procesów poznawczych. W miarę wzrostu siły emocji, wzrasta jednocześnie niepokój ruchowy.

Kolejną cechą odróżniającą emocje od siebie, jest czas trwania. Jedne z nich pojawiają się i za chwile znikają, inne trwają długo.

Emocje mogą być też płytkie lub głębokie. Emocje głębokie wywierają większy wpływ na zachowanie człowieka, ukierunkowują jego działania.

Cechą, która umożliwia nam na co dzień rozpoznawanie emocji innych ludzi, jest ich ekspresja. Rozpoznajemy emocje po mimice twarzy, gestach, postawie ciała, tonie i sile głosu oraz objawach fizjologicznych takich jak np.

zaczerwienienie lub bladość twarzy, łzy, pocenie się, drżenie rąk czy szybkość

oddechu.

„Wszystkie odpowiedzi których potrzebujesz, leżą w Twoim wnętrzu. Codziennie w chwilach wyciszenia zadawaj sobie pytanie o kierunek, w którym zmierzasz, a odpowiedzi szukaj w swoich uczuciach oraz intuicji. Czuj sercem i umysłem. Właściwa droga zawsze będzie wywoływać pozytywne odczucia i będzie miała sens” – Mike Dooley

E.K-K.

Jak zachęcić młodzież do czytania?

Wiele osób zastanawia się: Jak zachęcić młodzież do czytania? Może trzeba

nadać książce interesujący, zabawny lub intrygujący tytuł? Poniżej

przedstawiam Wam subiektywny spis interesujących książek o dziwnych

tytułach:

„Jagiełło pod prysznicem” Paweł Wakuła – Książka jest zabawną opowieścią o polskich władcach. Autor udowadnia w niej, że poznawanie historii nie musi być nudne. „To lektura dla tych, którzy nie lubią wkuwania dat, ale chcą wiedzieć, dlaczego Bolesław Chrobry kazał swoim poddanym wyrywać zęby, z jakiego powodu Bolesław Krzywousty kazał oślepić brata, po co Zygmunt August spotykał się z czarnoksiężnikiem Twardowskim, czy Jan Sobieski lubił kawę po wiedeńsku i co łączyło Jana Kazimierza z więźniem w żelaznej masce. Dzięki tej książce przekonacie się, że historia da się lubić!” (źródło: www.empik.com)

„To nie książka” Keri Smith – Publikacja autorki bestsellera "Zniszcz ten

dziennik". „To nie jest książka” składa się z zadań, interesujących pomysłów,

uruchamia kreatywność, prowokuje do myślenia, rozwija twórczość i pozwala

odkryć własne talenty, a przede wszystkim zaprasza czytelnika do wesołej

zabawy.

„Niebezpieczna książka dla chłopców” Hal Iggulden, Conn Iggulden – Książka ta reklamowana jest jako remedium na spędzanie czasu przy komputerze lub telewizorze. Zachęca do aktywności, poszukiwań, odkrywania rozwiązań i

twórczości. Zawiera m.in. rozdziały: Siedem cudów świata starożytnego,

Dinozaury, Wędkarstwo, Owady i pająki, Przepisy piłki nożnej, Słynne bitwy,

Astronomia.

„Bezuzyteczna.pl. Codzienna dawka wiedzy bezużytecznej” Marcel

Szuplewski, Dawid Tekiela – Ta książka podobno uzależnia. Jej autorzy odpowiadają na szereg „bezużytecznych” pytań, m.in.:

Jaki największy przedmiot może połknąć wieloryb?

Jak wygląda najbrzydsze zwierzę świata?

Co stanie się z twoim ciałem, gdy nie zaśniesz przez 11 dni?

Ile delfinów zatrudnia amerykańska marynarka wojenna?

Jak zahipnotyzować kurę?

„Maraton dla bystrzaków” Tere Stouffer Drenth – Autorka książki jest pisarką oraz trenerką i biegaczką. Poradnik „Maraton dla bystrzaków” podpowiada jak wybrać odpowiednią odzież i obuwie do biegania, rozpocząć ćwiczenia i treningi biegowe, radzić sobie z kontuzjami oraz stosować zdrową dietę sportową. Książka napisana jest w sposób lekki i humorystyczny.

I na koniec książka, która nie posiada dziwnego tytułu, ale jest za to wyjątkowa,

pięknie wydana i bogato ilustrowana:

„Minecraft. Blokopedia” Alex Wiltshire – Świat Minecrafta składa się wyłącznie z bloków. Z niektórych można budować, inne pomagają utrzymać się przy życiu. Każdy odkrywany blok, otwiera nowe możliwości i stanowi zapowiedź niezwykłych przygód. Poradnik ten na pewno ucieszy każdego gracza, miłośnika świata Minecrafta.

" Za każdym razem, gdy książka trafia w kolejne ręce, za każdym razem, gdy

ktoś wodzi po jej stronach wzrokiem, z każdym nowym czytelnikiem jej duch

odradza się i staje się coraz silniejszy." - Carlos Ruiz Zafón

E.K-K.

Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu

Drodzy Uczniowie,

Korzystanie z komputera i Internetu wspaniale wspomaga Waszą naukę i może być świetną formą rozrywki, pod warunkiem jednak, że będziecie korzystać z sieci rozważnie i z zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa. 

Na stronie Dziecko w sieci opublikowane zostały zasady bezpiecznego poruszania się w sieci. 

Przeczytaj je i zawsze ich przestrzegaj! 

AF